Wprowadzenie do żaluzji tylnej szyby
Żaluzje tylnej szyby, znane również jako "louvers", to charakterystyczny element stylistyczny, który zyskał popularność w latach 60. i 80. XX wieku, zwłaszcza w samochodach typu muscle car. Te poziome listwy, zazwyczaj wykonane z czarnego plastiku lub malowane w kolorze nadwozia, montowane na tylnej lub bocznych szybach, nadawały pojazdom unikalny i agresywny wygląd. Jednak ich rola nie ograniczała się wyłącznie do estetyki.
Praktyczne korzyści z zastosowania żaluzji
Głównym zadaniem żaluzji tylnej szyby było chronienie wnętrza pojazdu przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Dzięki temu temperatura w kabinie była niższa, a wnętrze chronione przed szkodliwym wpływem promieni UV. Było to szczególnie istotne w samochodach z dużymi, nachylonymi tylnymi szybami, które mogły działać jak szklarnie, powodując nadmierne nagrzewanie się wnętrza. Dodatkowo, żaluzje redukowały odblaski, poprawiając widoczność dla kierowcy.
Szczyt popularności i spadek zainteresowania żaluzjami
Żaluzje osiągnęły szczyt popularności w latach 60. i 80. XX wieku, kiedy to sportowe samochody z nadwoziem typu fastback dominowały na rynku. W tamtym okresie systemy klimatyzacji nie były powszechnie dostępne; na przykład w 1969 roku tylko około połowa samochodów była wyposażona w klimatyzację. Technologie przyciemniania szyb były w początkowej fazie rozwoju, a wczesne wersje folii przyciemniających często miały problemy, takie jak pęcherzyki powietrza spowodowane działaniem ciepła. W związku z tym żaluzje stały się efektywną alternatywą, oferującą podobne korzyści bez wspomnianych wad.
Samochody wyposażone fabrycznie w żaluzje
Wiele klasycznych muscle carów było fabrycznie wyposażonych w żaluzje tylnej szyby jako standardowe lub opcjonalne wyposażenie. Przykładowo, modele Ford Mustang Boss i Mach 1 z 1969 roku posiadały fabryczne żaluzje tylnej szyby, nazywane "Sports Slats". Ten trend kontynuowano w latach 70. w samochodach Mopar E-body, takich jak Dodge Challenger i Plymouth Barracuda. W latach 80. żaluzje montowano w modelach takich jak BMW M1, DeLorean DMC-12 i Fox Body Mustang. Ponadto, na rynku dostępne były liczne żaluzje z rynku wtórnego, przeznaczone dla różnych modeli samochodów, od Forda i Datsuna po Fiata 124 i Forda Capri.
Materiały i warianty designu żaluzji
Żaluzje tylnej szyby były produkowane z różnych materiałów, w tym z aluminium, stali, wysokiej jakości plastiku ABS odpornego na promieniowanie UV, a nawet z włókna węglowego. Każdy z tych materiałów miał swoje zalety: metalowe żaluzje były trwałe i wytrzymałe, plastikowe – lżejsze i tańsze, a z włókna węglowego – niezwykle lekkie i nadające nowoczesny wygląd. Warianty designu również były różnorodne: od cienkich po grube listwy, montowane na tylnych lub bocznych szybach, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz pojazdu.
Współczesne zastosowanie żaluzji
Choć obecnie fabrycznie montowane żaluzje tylnej szyby są rzadkością, nadal cieszą się popularnością wśród entuzjastów motoryzacji, którzy pragną nadać swoim pojazdom retro lub sportowy wygląd. Producenci z rynku wtórnego oferują różne typy żaluzji, dostosowane do współczesnych modeli, takich jak Chevrolet Camaro, Dodge Challenger czy Ford Mustang. Oprócz walorów estetycznych, te żaluzje oferują również praktyczne korzyści: obniżają temperaturę w kabinie, chronią wnętrze przed promieniowaniem UV i zapewniają dodatkową prywatność.
Podsumowanie
Żaluzje tylnej szyby są doskonałym przykładem, jak elementy designu samochodowego mogą łączyć estetykę z funkcjonalnością. Mimo że ich popularność zmniejszyła się w ostatnich dekadach, pozostają ulubionym dodatkiem wśród miłośników klasycznych i współczesnych samochodów, którzy pragną poprawić wygląd i komfort swoich pojazdów.
Komentarze
Zostaw komentarz